آئین مستان

کشتی شکست خورده ی طوفان کربلا

در خاک و خون فتاده میدان کربلا

گر چشم روزگار بر او فاش می گریست

خون می گذشت از سر ایوان کربلا

از آب هم مضایقه کردند کوفیان

خوش داشتند حرمت مهمان کربلا

بودند دیو و دد همه سیراب ومی مکید

خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا

این کشته فتاده به هامون حسین توست

اینصید دست و پا زده در خون حسین توست

نه ذولجناح دگر تاب استقامت داشت

نه سید الشهدا بر جدال طاقت داشت

هوا ز باد مخالف چو قیر گون گردید

عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردید

بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد

اگر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد

توکه رفتی همۀ خیمه به هم ریخت حسین

دیدم از دور پرت ریخت پرم ریخت حسین

تو نگاهت به حرم بود و سنان خیره به تو

از نگاهش به تو بد جور دلم ریخت حسین

شمر هم آمد و دیدم به دوچشم تر خود

کار گشت تمام و اثرم ریخت حسین

نفسم حبس شد و بین حرم سرگردان

دشمن ازراه رسید و به سرم ریخت حسین

کشتن تورو کشتن تورو

میون صحرا تشنه

کشتن تورو کشتن تورو

غریب و تنها تشنه

کشتن تورو کشتن تورو

کنار زهرا تشنه

واویلا

میون صحرا جون دادی

غریب و تنها جون دادی

میون مقتل ای مظلوم

به پیش زهرا جون دادی

اینجوری روبه روی خواهر

تو نزن دست و پا برادر

مادرم اومده کنارت

بمیرم ای غریب مادر...............

کشتن تورو کشتن تورو

خیلی داداش نامردند

کشتن تورو کشتن تورو

حمله به خیمه کردند

کشتن تورو کشتن تورو

دور حرم میگردند

واویلا

یاد بابام حیدر کردم

یاد غم مادر کردم

قرارمون چی شد داداش

چجوری بی تو برگردم

پاشو داداش که تو عذابم

پاشو ببین در اضطرابم

پاشو نزار به ما بخندند

دلواپس دل ربابم

بمیرم ای غریب مادر...............

دوباره تقسیم میکنیم کارا رو

میبینی فاطمه رسم این دنیا رو

تو قتلگاه صدات میزنه یا اُمّا

تو خیمه‌ها صدا میزنن بابارو

برو گودال صداش بی‌جونه

برو گودال حسینم تنهاس

برو گودال، من اینجا هستم

پیش زینب به جای عباس

جنجاله، چه قیامتی توی گوداله

تو خیمه، حرف غارت شدن خلخاله

بی‌حاله، با هزار و نهصد و پنجاه زخم

روی تل، الفِ قامت زینب داله

جنجاله ، جنجاله

((الله الله حسین وِینه

بِسُیوفٍ قَطَّعِینه))

میگیره شعله‌ی کینه‌ها از خیبر

میون خیمه‌ها دامن اطفال ‌و

برای غارت پیکرش میخونن

میون قتلگاه سوره‌ی اِنفال‌ و

نگرانم برای خیمه

پُرِ خاره تموم صحرا

برو گودال حسینم تشنه‌ست

برو گودال برو یازهرا

با کینه، نانجیب میشینه روی سینه

با ضجّه، زینب این واقعه رو میبینه

واویلا، ذبح با خنجر کند لب‌تشنه

میدونه، به خدا خلاف شرع و دینه

واویلا از کینه، واویلا از کینه

((الله الله حسین وِینه

بِسُیوفٍ قَطَّعِینه))

دوباره نوبت ماتم زینب شد

میون قتلگاه و حرم حیرونه

یه کاروان بی‌سرپناه، یک لشکر

حق بده که حسین مثل من گریونه

پیش چشمام یه‌بار ناموسم

روی خاکا زمین خورد ای ‌وای

حالا این ‌بار جلو چشمام شمر

دخترامو اسیر برد ای وای

وای از غم، چرا شد جسم حسینم درهم

میبندن، با طناب دست گلامو محکم

جون میدن، بچه‌هام به زیر دست و پاها

گیر افتاد، زینبم بین یه مشت نامحرم

وای از غم، وای از غم

((الله الله حسین وِینه

بِسُیوفٍ قَطَّعِینه))

بی قراری و بی قرارتم به خدا

تا نفس دارم من کنارتم به خدا

میرم هیچ کسی فردا واسه تو نمونه

روی من حساب کن که یادتم به خدا

فردا به جای همه شمشیر میگیرم

کافیه لب تر کنی واست میمیرم

نمردم که تنها شی

نبینم غریب باشی

بیا زیر دستاتو

خودم بگیرم پاشی

حسین جانم..........

زانوی غریبی بقل گرفتی چرا

گریه میکنی بی هوا میریزه دلم

زینبت نمیزاره اینجا تنها بشی

خواهرت نمرده هنوز عزیز دلم

امشب شب آخره دورت بگردم

آغوش  وا  کن که من گریه نکردم

نبینم چشم لشگر

به پیراهنت باشه

نبینم که یک خنجر

توی گردنت  باشه

حسین جانم..........

من بمیرم اقا که بی هوا زدنت

بانیزه با شمشیر و با عصا زدنت

افتادی رو خاک و نفس نفس میزدی

خندیدن یه لشگر به دست و پا زدنت

ای شاه شیب الخضیب ای شاه بی سر

ای پادشاه غریب ای پاره پیکر

رو نیزه ست سرت ای وای

کو انگشترت ای وای

با شمر و سنان میره

کجا خواهرت ای وای

حسین جانم..........

آقا میدونم، اربعین امسال جا میمونم
غصه‌م میگیره، یه کاری کن دردت به‌جونم
عمریِ دارم، روضه برای تو میخونم
رخصت بده که، تا آخرش نوکر بمونم
دلم بدون کربلا خونه
چشای من ببین چه گریونه
حالا دیگه زمون هجرونه
میدونی که دوست دارم آقا
میخوام بیام بازم حرم آقا
با پدر و با مادرم آقا
((جانم‌ یاحسین، حسین‌حسین‌جانم یاحسین))
پاشو برادر، ببین بازم زینب رسیده
میشناسی منو، ببین که قد من خمیده
دور از تو حسین، میدونی دلم چی کشیده
چهل روز داداش، روی تو رو خواهر ندیده
چه شبایی بدون تو سر شد
خبر داری خرابه محشر شد
وقتی رقیه دیگه پرپر شد
هرجا بدون تو مارو بردن
بچه‌هایِ تو سیلی می خوردن
یه چند تاشون میون راه مردن

((جانم‌ یاحسین، حسین‌حسین‌جانم یاحسین))

گناهامُ ندید گرفتی،انگار ازم بدی ندیدی
تا که دیدی دلم شکسته،بازم به داد من رسیدی
گرچه برا تو کم گذاشتم،از خوبا راهُ من جدا بود
روضه ولی همیشه واسم،راهِ رسیدن به خدا بود
حاجتِ هرشبم .. اربعین کربلا بودنه ..
دعوتم میکنی .. من هنوزم دلم روشنه ..
بی سر و سامان توام یاحسین
دست به دامان توام یاحسین
بر سر نی زلف رها کرده ای یاحسین
با جگر شیعه چه ها کرده ای یاحسین
زهرۀ منظومۀ زهرا حسین یاحسین
کشتۀ افتاده به صحرا حسین یاحسین
بگیر ازم هرچی که خواستی،ولی ازم نگیر غمت رو
نفس زدن تو هیئتا رو، بودنِ زیرِ پرچمت رو
دلم خوشه که تو رو دارم،حالِ دلم بی تو خرابه
دنیایی که حسین نداره،یه لحظه شم برام عذابه
روشنیِ دلم .. از همین اشکِ تو روضه هاس ..
روسفیدیِ من .. از سیاهیِ  شال عزاس ..
عاقبت این عشق هلاکم کند یاحسین
در گذر کوی تو خاکم کند یاحسین
آقا دعام کن که تو راهِ،کسی به جز شما نباشم
یه کاری کن حتی یه لحظه،از شهدا جدا نباشم
دلم میخواد برات بمیرم،از این میترسم که نتونم
دعا کن آقا بیشتر از این،از شهدا عقب نمونم
مثل اون عاشقا .. تا ابد میمونم باحسین ..
تا دم آخرم .. با شهیدا میگم یاحسین ..
تربت تو بویِ خدا میدهد یاحسین
بویِ حضورِ شهدا میدهد یاحسین
مشعر حق عزم منا کرده ای یاحسین
کعبۀ شش گوشه بنا کرده ای یاحسین